Technika IchimokuGiełda, podróże i książki oczami inwestora :-)

Dziś w ramach edukacji finansowej będzie o tym jak nie dać się zrobić w konia przez oszustów sprzedawców marzeń.

Taki proceder trwa niestety od niepamiętnych czasów. Weźmy na przykład sławny w Ameryce Północnej w swoim czasie snake oil, który był środkiem na praktycznie wszelkie dolegliwości. Naciągacz po prostu napisał większość chorób, na które narzekało społeczeństwo i zagrał na ich marzeniach o uzdrowieniu.

Temat likwidacji chorób jest niestety dalej modny wśród naciągaczy. Będąc w ubiegłym roku w Lublinie natknąłem się na przezabawny baner, na którym była usługa „leczenia cukrzycy, chorób serca, białaczki czy bólu pleców, głowy, zęba” poprzez … telefoniczny przekaz energii. Jest to smutne, że w dzisiejszych czasach ludzie się dalej na takie rzeczy nabierają.

Niestety sprzedawcy marzeń są aktywni także w finansach. Mnożą się e-booki, czy kursy on-line mające dać wolność finansową (w praktyce dają tylko zarobek autorom tych e-booków i kursów on-line).

W październiku 2012 roku spory szok spadł na fanów Roberta Kiyosakiego, gdy jedna z jego firm mając 24 miliony $ długu złożyła wniosek o upadłość. Sprawę opisywał m.in. Forbes czy New York Post (Rich ‘Dad,’ bankrupt Dad: Kiyosaki’s Rich Global LLC filed for bankruptcy). Część jego fanów przejrzała wtedy na oczy. Fanatyczni „wyznawcy” jednak zaczęli się doszukiwać geniuszu swojego guru (Skorzystał z usług Learning Annex – firma, której Kiyosaki jest winien 24mln $ za usługi – na których zarobił, po czym ogłosił bankructwo by nie spłacać zobowiązań).

W moich oczach Kiyosaki jest totalnie spalony. Jeśli bankructwo ma być ucieczką przed zapłatą należnych zobowiązań za wykonane usługi, to jest biznesowym zerem i z taką wiarygodnością może się schować. Ma kasę, ale nie ma twarzy – pokazał swoje prawdziwe piorytety. Jeśli natomiast bankructwo jest wynikiem jego nieudolności w gospodarowaniu pieniędzmi i faktycznie nie ma tych 24 mln $ by spłacić kontrahenta, to chyba czas na organizację wielkiego ogniska z jego książek? W końcu każdy już wie jaki jest finał ze stosowania się do jego rad 😉

U nas takich klonów Kiyosakiego też jest trochę. Niedawno dostałem kilka maili aktywnie mnie namawiających bym „sprzedał” swoich Subskrybentów. Miało to zostać dokonane poprzez akcję bombardowania ich skrzynek mailowych przygotowanymi odgórnie materiałami silnie zachęcającymi do kupna kursów online. Stawka oczywiście była bardzo dobra. Jednak jest jeszcze coś takiego jak honor. Szanuję moich Czytelników i nie są oni na sprzedaż. Dodatkowo jeden z moich uczniów miał styczność z owym delikwentem proponującym mi ten deal i miał o nim bardzo negatywne zdanie. Na newsletter wrzucam okazjonalne bonusy w postaci gotowców. W ub. roku były typy akcyjne dające kilkadziesiąt procent oraz później było także podane z wyprzedzeniem zagranie na parze AUD/USD (ono również dało sowicie zarobić). Nie wysyłam mailingu za często by nie rozleniwiać Subskrybentów, ale okazjonalnie bonusy będą podrzucane.

Dodam także, że odmawiam udziału w webinarach i tworzenia kursów on-line, gdyż moim subiektywnym zdaniem nauka giełdy przez internet jest jak lizanie lizaka bez odwijania papierka. Tym bardziej nie będę polecał tego typu form, bo wiem jakie będą wyniki takiej nauki. Formy nauki on-line wymyślono by ich autorzy na nich zarabiali. Wiadomo przecież wszem i wobec, że internet odmóżdża 😉

Wracając jeszcze do pisarzy, jak ktoś jedyne czym ma się pochwalić to tym,  że napisał ileś książek to super, niech prowadzi kursy z pisania książek 🙂 Niestety w wielu w wielu branżach za edukację biorą się osoby, które zwietrzyły w tym interes, a nie osoby, które faktycznie znają się na danej dziedzinie. Dlatego trzeba być czujnym.

Ostatnio też spotkałem znajomego i tak rozmawiając co nieco temat przeszedł na inwestycje. Powiedział, że nie rozumie tych narzędzi finansowych, bo niby zarabia, ale nie zarabia. Okazało się, że został wpakowany w 15-letnią polisę inwestycyjną i mimo iż na funduszach zarobił przez rok o wiele więcej niż na lokacie, to saldo było mniejsze niż suma wpłat. Po prostu wynik był za niski by pokryć wszelkie koszty tej 15-letniej polisy.

Jako, że jestem z nim w dobrych relacjach, bez owijania w bawełnę powiedziałem by poszedł do tego kto mu tę polisę podłożył i zapytał się go czy odda mu część zarobionych na nim pieniędzy na poczet wyjścia „na zero”. Niestety sprzedawca polisy upierał się, że zaproponował mu polisę „bo to bardzo dobry produkt i że on na tych polisach nie zarabia”. Ten ostatni tekst ubawił mnie bardzo. Dlatego przy sprawach finansowych trzeba być nadzwyczajnie czujnym 😉