Technika IchimokuGiełda, podróże i książki oczami inwestora :-)

Dziś w godzinach porannych dotarła do mnie smutna wiadomość, która trafiła mnie znienacka i boleśnie jak zaostrzona włócznia przebijająca ciało tuż obok serca. Zmarł jeden z moich pierwszych mentorów, który od małego dbał o mój nieustanny rozwój. Zmarł mój ukochany Dziadek.

Jeszcze niedawno rozmawialiśmy przez telefon i nic nie zapowiadało tej tragedii. W przyszłym tygodniu miałem w planach by wpaść na parę dni do Dziadków i przy okazji zdać relacji z wielu bieżących projektów w tym misji archeologicznej, której jestem mecenasem i która odkryła już pierwszy artefakt krótko po przyjeździe. Na te i inne rozmowy już nie będzie okazji. Czas biegnie nieubłaganie. Po raz kolejny się o tym przekonałem.

Dziadek od pierwszych moich prób poznawania świata zawsze służył mi radą i pomocą. Zawsze pozwalał mi bawić się swoimi narzędziami, razem reperowaliśmy wiele mniejszych i większych usterek. Uczył mnie wytrwałości w działaniu i odwagi w eksperymentowaniu. Często odbierał mnie z przedszkola a potem razem tworzyliśmy różne rzeczy z drewna jak na przykład budki dla ptaków. W czasie gdy owoce były już dojrzałe, razem współdziałaliśmy podczas ich zbioru. Ja wdrapywałem się na drzewa w sadzie i zajmowałem się górnymi „skarbami” a Dziadek zajmował się niższymi piętrami. Nauczył mnie podstaw opieki na drzewami, razem je bieliliśmy czy owijaliśmy słomą by nie przemarzły.

Często opowiadał o swoich podróżach, które już wtedy były dla mnie inspiracją i wtedy jako brzdąc nie myślałem nawet, że kiedyś pójdę jego śladem. Siadaliśmy nad atlasem analizując miejsca i trasy. Dzięki temu biegle opanowałem geografię i potem już jak byłem w wieku szkolnym ta wiedza zaprocentowała zwycięstwami w wielu olimpiadach czy konkursach.

Opowiadał mi też o czasach przedwojennych, czasie wojny, czasach komunizmu jak i latach po jego upadku. Dało mi to bardzo dużo, choć wiele z tej wiedzy nie dało się znaleźć w podręcznikach jakie miałem w czasie swojej edukacji. Wielu elementów nawet w liceum nie omawiano. Były też tam smutne fragmenty, jak te kiedy opowiadał jak tuż po wojnie sowieckie sługusy wytropiły jego brata, zabrali za stodołę i nigdy już go więcej nie widział. Jego brat walczył za swój kraj, za wolną Polskę i dlatego był niewygodny dla nowego reżimu, który potrzebował łatwo przekupnych posłusznych marionetek do sterowania. Dlatego ludzi inteligentnych, mających kręgosłup moralny, nie dających się robić w konia i wyznających ideały Bóg, Honor, Ojczyzna należało jak najszybciej pozabijać. To były smutne czasy, kiedy Patrioci byli na celowniku. Można o tym więcej przeczytać w książce o rotmistrzu Witoldzie Pileckim.

Zostawiając historię za sobą, na pewno będzie mi bardzo go brakować. Zaraził mnie też pasją zbierania znaczków i zasilił moją kolekcję swoimi znaczkami z korespondencji, którą zbierał przez kilkadziesiąt lat! Nauczył mnie też by zawsze rzetelnie się do wszystkiego przykładać (między innymi dlatego tak długo pracowałem nad oscylatorami przed ich ujawnieniem by nie było lipy, wszystko musiało być bardzo solidnie zrobione). Dużo mu zawdzięczam i na zawsze pozostanie w moim sercu.

Obecnie przechodzę w stan żałoby i wszelkie zaplanowane projekty schodzą na dalszy plan. Dlatego przez jakiś czas nie będzie nowych wpisów, a zabawa z ujawnieniem pewnego prostego systemu pół-automatycznego z projektu edukacji finansowej zostaje odłożona na bliżej nieokreślony czas. Obserwujcie wykresy, jakie wrzuciłem jakiś czas temu. Były tam ciekawe kąski w ujęciu klasycznej analizy technicznej. Może być tam parę groszy. Do usłyszenia za jakiś czas.

Pozdrawiam
Marek