Technika IchimokuGiełda, podróże i książki oczami inwestora :-)

Bardzo slusznie piszesz.

W tym kontekscie trudno nie napisac chocby o SKOK-ach – tylko do tej pory na ich ratowanie wypłacono z Bankowego Funduszu Gwarancyjnego ponad 3,2 mld złotych (3 200 000 000 zl). Trudno nie zauwazyc.

Alez zgadzam sie, ze straty na SKOK-ach moga sie dramatycznie zwiekszyc.

Tu mozna przypomniec, ze niezaleznie od tego, co pisza bardzo prawicowe strony cytujac PiSowskich politykow, szefem Krajowej SKOK byl Bierecki. Zrezygnowal 3 tygodnie przed objeciem ich nadzorem KNF… Senator bynajmniej nie PO :). A same SKOKi finansuja Gazete Polska i GP Codziennie, portal wPolityce.pl i W Sieci Karnowskich. Zabawne jest tam czytac, jak to ich klientom szkodzilo PO :). Sponsoring i dziennikarstwo nie ida w parze.

Warto byc krytycznym wobec kazdej wladzy i kadzych politykow.

Pozdrawiam.

Cóż, jeśli chodzi o SKOK-i, przekonują mnie reportaże Bianki Mikołajewskiej. Z pewnością nie sposnorowane, a wielokrotnie wybronione w sądach. OK, nie zamierzam nikogo przekonywać, przyszłosc pokaże. Dla mnie osobiście Bierecki w Senacie to nieporozumienie, politycy powinni być jak żona Cezara. Wyborcy uważają inaczej.

Już naprawadę na koniec odniosę się tylko do tematu cen autostrad:

„Generalna Dyrekcja Dróg Krajowych i Autostrad w lutym 2013 roku opublikowała informację, z której możemy dowiedzieć się, że średni koszt kilometra budowanej w Polsce autostrady wynosi 9,6 mln euro, a europejska średnia wynosi 10 mln euro. Z dołączonej tabeli wynika, że nie jest to najwyższy koszt w porównaniu z kosztami ponoszonymi w wybranych krajach europejskich. Przykładowo, wyższe koszty ponosi Irlandia (10 mln), Węgry (11,87 mln), Austria (12,87 mln), Norwegia (18 mln), czy Holandia (50 mln).

Temat ten porusza także raport PwC – „Budowa dróg w Polsce”. Podobnie jak GDDKiA wycenia koszt budowy 1 km autostrady w Polsce (9,61 mln euro) i Europie (9,4 mln euro). Jednocześnie wskazuje na stałą tendencję spadkową – od 2008 do 2013 roku koszty budowy spadły o 36%.”

Żródło: http://demagog.org.pl/wypowiedzi/czy-polska-ma-najdrozej-wybudowane-autostrady-w-europie/

Polecam zwłaszcza zapoznanie się z Raportem PWC (źródło w linku), strony chyba 27+ . Tym rózni sie audyt od audycji ;).

Pozdrawiam

Report unijny, ktory przytaczasz, dotyczy tylko 4 panstw, a w nich tylko wybranych inwestycji. W dodatku Polska nie jest wg niego najdrozsza, drozej jest w Hiszpanii. (Ktora nb wg raportu PWC jest od Polski tansza, wiec teoria zawyzania kosztow innych panstw przez GDDKiA raczej upada). Nie dowodzi wiec zdania „U nas bylo najdrozej”.

Ale nie o to nawet chodzi. PO na pewno robila wiele rzeczy drozej i gorzej niz by mogla czy powinna. Kwestia w tym, czy obecne wladze sa lepsze. Tu oczywiscie zdania sa diametralnie rozbiezne i nie bede nawet staral sie nikogo przekonac – ale IMHO tam, gdzie PO byla na dnie, PiS puka od spodu. Jesli chodzi o 'skok na panstwo’ i kolesiostwo, zadluzanie panstwa, podejscie do systemu emerytalnego, kwestia TK itp itd etc.

Pozdrawiam i zegnam.

Jestem ciekaw jakie nazwiska z otoczenia PO powiązane są z aferą SKOK. Bo jak na razie brak tu konkretów. Jak dla mnie senator Bierecki jest tu głównym podejrzanym. Był prezesem SKOK do 2012 roku i tuż po jego odejściu, po objęciu przez KNF nadzoru nad kasami, ujawniono skalę przekrętów i nieprawidłowości. Skoro nieprawidłowości narastały za jego czasów to musiał w tym uczestniczyć. Tu jeszcze cytat z Wiki:

„W przyjętym we wrześniu 2015 przez Sejm VII kadencji sprawozdaniu podkomisji nadzwyczajnej do spraw realizacji ustaw o spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych zarzuciła ona Grzegorzowi Biereckiemu wykorzystywanie kas do prywatnego bogacenia się oraz konflikt interesów. Miał on polegać m.in. na łączeniu funkcji prezesa Kasy Krajowej i prezesa zarządu Fundacji na rzecz Polskich Związków Kredytowych, któremu Kasa Krajowa i nadzorowane przez nią SKOK-i zlecały płatne usługi, byciu współwłaścicielem spółki, która wynajmowała lokale podległym Kasie Krajowej SKOK-om oraz udział we władzach kilkunastu spółek zarabiających na usługach dla kas nadzorowanych przez Kasę Krajową, której Grzegorz Bierecki był prezesem, i która nakazem lub zaleceniami miała nakłaniać je do korzystania z usług tych spółek. Majątek fundacji po jej likwidacji przekazano prywatnemu podmiotowi, której głównymi udziałowcami byli bracia Grzegorz i Jarosław Biereccy. Grzegorz Bierecki objął on także stanowisko prezesa spółki SKOK Holding S.à.r.l. założonej w 2007 w Luksemburgu, która przejmowała większość zysków należnych Kasie Krajowej. Wnioski podkomisji kwestionowali posłowie Prawa i Sprawiedliwości oraz Kasa Krajowa, zarzucając m.in. „jednostronny przebieg prac”.”

Dodam jeszcze że z półtorej dekady temu tygodnik Polityka, opublikował krytyczny artykuł o Biereckim i jego SKOK-ach. Chodziło tam m.in. o to by kasy pozostały poza kontrolą Komisji Nadzoru Bankowego (poprzedniczki KNF), w czym w znacznej mierze pomagał PiS. Zdaje się że Bierecki procesował się bezskutecznie z tygodnikiem o ten artykuł, gdyż było tam jeszcze kilka niewygodnych faktów.

P.S.
Widzę że obecna ekipa podoba się wielu osobom, ze względu na wyraźny kierunek w którym podąża. No cóż, wiele jest przykładów, gdy mimo najszczerszych chęci kończyło to się katastrofą, jak chociażby ostatni kryzys w Grecji. Kiedy PiS obiecywał złote góry, byłem jeszcze spokojny. Przecież politycy nie wywiązują się nigdy ze swoich obietnic. A tu po wyborach zonk. Teraz mamy bal za „pińcet+” niebawem pewnie dołączą do niego 65 – letni emeryci z darmowymi lekami. Teraz czekać tylko kaca giganta i rachunku do opłacenia. Zastanawiam się kiedy nadejdzie ta chwila: za kilka lat, czy może gdzieś za dekadę, lub półtorej.
Uprzedzając komentarze, tak, moje dzieci także załapały się na„bal” za pięćsetkę, ale co mam zrobić skoro, parafrazując klasyka: „dają, znaczy będą zabierać”, wychodzi mi że nawet ci co nie biorą, też będą musieli oddać.

P.S.2

Nie ma darmowych obiadków. I nie ma od tego wyjątku.

Program 500+ to dla mnie czysty „Keynes”. Otóż ten pan ekonomista J M Keynes, swego czasu opracował założenia, które pomogły Światu wyjść z Wielkiego Kryzysu lat 30 XX wieku.
Polegało to na stymulowaniu gospodarki, wydatkami rządowymi. Postulował nawet płacenie robotnikom
za bezcelowe przerzucanie piasku z jednej kupki na drugą i z powrotem. Na papierze wygląda to tak, że stymulując gospodarkę państwowymi pieniędzmi poprzez konsumpcję (czyli dając ludziom pieniądze do ręki), środki te zostaną wpompowane w przedsiębiorstwa, które osiągną większe przychody, co skutkować będzie większymi zarobkami (po drodze wzrosną też przy okazji wpływy z podatków), co przekłada się znowu na większe wpływy przedsiębiorstw itd.
A w praktyce…. Co prawda powyższe, z konieczności mocno tu uproszczone założenia interwencjonizmu Keynesa, pomogły wyjść gospodarce z czarnej dziury, w jakiej się wówczas znajdowała, to w późniejszych latach stosowanie jego nauk kończyło się fatalnie. Lata 70 XX wieku w USA i GB to lata zastoju ekonomicznego i właśnie interwencjonizmu państwowego. Uwolnienie się od nauk
Keynesa na pocz. lat 80 dało tym państwom silny impuls rozwojowy. Wystarczy popatrzeć na indeksy amerykańskie od lat 70 do dzisiaj.

U nas 500+ będzie finansowane praktycznie w całości długiem publicznym, który kiedyś trzeba będzie oddać z odsetkami. Nadmierny wzrost zadłużenia zazwyczaj odbija się negatywnie na gospodarce. Tu antyprzykładem jest Japonia, gdzie długu nabili sobie gdzieś na sto kilkadziesiąt % (w stosunku do wielkości PKB), a PKB od 2 czy 3 dekad stoi w miejscu, a ich indeksy giełdowe wole już przemilczeć.
Z kolei próba wzrostu wpływów budżetowych, poprzez wprowadzenie nowych obciążeń (podatki: od marketów i od banków, wzrost opląty paliwowej, wzrost opłaty za wodę dla producentów napojów) przyniesie efekt odwrotny do zamierzonego, czyli spadek przychodów. Pozytywnym przykładem jest tu Rumunia, gdzie obniżono niedawno stawkę VAT, co skutkowało przyśpieszeniem gospodarki i wzrostem wpływów budżetowych. Co prawda, „od zawsze” mieliśmy deficyt budżetowy, jednak nie odbijał się on zbyt negatywnie na gospodarce. Tu mamy skokowy wzrost deficytu o około połowę, połączony z nowymi podatkami. Wspomnę tu jeszcze Grecję gdzie funkcjonował tam podobny dodatek na dziecko, w wysokości około 400 zł, zaniechano też podniesienia wieku emerytalnego. Kulminację tych zdarzeń mieliśmy okazję oglądać zeszłego lata, chociaż do ich kryzysu dołożyła się z pewnością ich południowa mentalność, z takim samym stosunkiem do pracy zarobkowej. Na Grecji było też widać, jak kończy się m.in. przejadanie funduszy europejskich, podczas kryzysu 2008-2009r. Nie wykluczam początkowo poprawy koniunktury, skutkiem zwiększonej konsumpcji, jednak to nie potrwa zbyt długo (nowe podatki). Poza tym, jak pokazuje praktyka, wzrost napędzany głównie konsumpcją a bez inwestycji nie jest zbyt trwałym. Chociaż jeśli Polska będzie przestrzegać limitów zadłużenia, oznaczać to będzie redukcję tego programu, bo wzrost podatków (do czego przymierza się rząd) w naszej sytuacji oznacza raczej spadek dochodów budżetowych. A jak zaczną się bawić w kreatywną księgowość, to już naprawdę będzie prosta droga do krachu.

Jeśli ten program kogoś zachęci do zwiększenia dzietności to fajnie, chociaż wydaje mi się że będzie to mniejszość. U mnie załata on jedynie lukę w dochodach, gdyż po urodzeniu się drugiego dziecka, musiałem się niekiedy wspomagać oszczędnościami. Negatywną stroną programu jest to że prawdopodobnie będzie wypychał z rynku pracy kobiety które niewiele zarabiają. Opłacać się im będzie pozostać w domu za te dodatkowe 500 zł, a często także za 1000, przy drugim dziecku, dorabiając sobie na czarno lub całkowicie rezygnując z pracy, niż zarabiać legalnie kilka stówek więcej.
Zamiast 500+ bardziej celowe byłoby np. zwiększenie dostępności do żłobków i przedszkoli i za niższe ceny, ułatwienia ułatwienia w zakupie mieszkań (ale nie proponowane przez rząd mieszkanie+, gdzie cena za wynajem ma być niewiele niższa od raty kredytu i nie ma pewności czy otrzyma się je na własność). Nawet jeśli przyjmiemy że 500+ to jest inwestycja, to zacznie się zwracać za około 20 lat, gdy ewentualne dzieci z tego programu zaczną na siebie zarabiać.

Ciekawi mnie jak rzeczywistość rozwiąże kwestię demografii, gdyż przy założeniu dodatniego przyrostu, będziemy mieli coraz więcej młodych, którzy za lat kilkadziesiąt sami będą emerytami. I aby z kolei ich utrzymać potrzeba będzie jeszcze więcej młodych ludzi, którzy sami kiedyś będą emerytami…itd. A przecież na logikę żadna populacja nie może rozrastać się w nieskończoność.
Zauważmy jeszcze jedno. Dodatni przyrost, to zwiększone nakłady na edukację (i na służbę zdrowia, oraz na emerytury – ale dopiero za kilkadziesiąt lat), a i później potrzeba więcej miejsc pracy dla nowego pokolenia (lub wystąpi spadek wynagrodzenia za pracę). Oczywiście nowe miejsca pracy nie są tworzone demografią, tylko wzrostem gospodarczym. Ponadto takie społeczeństwo za kilkadziesiąt lat zestarzeje się i potrzeba coraz więcej młodych by utrzymać coraz więcej emerytów. Z kolei ujemny przyrost, to niższe koszty edukacji i w przyszłości emerytur i służby zdrowia, ale też brak rak do pracy (lub wyższa cena za pracę).
A może do przyjęcia byłaby sytuacja z zerowym przyrostem, ze stabilnymi wpływami i wydatkami emerytalnymi?
To luźne rozważania o demografii, niepozbawione zapewne nieścisłości, ale dające nieco inne spojrzenie, niż lansowanie „jedynie słusznej” idei dodatniego przyrostu. Oczywiście z punktu zachowania narodu jest ważny, jednak ma też i minusy pomijane w dyskusjach. W ostateczności, by uniknąć kryzysu emerytalnego, można zawsze ciąć emerytury i podnieść wiek emerytalny. Natomiast długu publicznego ot tak nie można zmniejszyć, ani z dnia na dzień zwiększyć przychodów budżetowych, czy PKB. Skutki niskiej dzietności narastają stopniowo przez dziesięciolecia i nie wykluczone że po drodze zadziałają jakieś mechanizmy je łagodzące.