Technika IchimokuGiełda, podróże i książki oczami inwestora :-)

A to wcale nie było tak dawno…
Ja nie uznaję liniowości czasu, dla mnie jest on cykliczny. Żyjemy teraz w naprawdę najlepszych czasach w historii, w Europie panuje najdłuższy okres (względnego) pokoju. Jak długo- czas pokaże. Szkoda, że takiego szczytu nie może Pan Marek rozrysować i oszacować 😉

Pozdrawiam!

@Prudi

Przeczytałem artykuł, i jak zwykle w takich dyskusjach nie zgadzam się z jednym. Nie przeczę, że chrześcijaństwo nie sprzyjało (a nawet przeszkadzało) w rozwoju naukowym, ale zawsze bawią mnie porównania typu „gdyby nie średniowiecze latalibyśmy na wakacje w kosmos” z jednego prostego powodu- nie można porównywać całej Europy ze starożytnym Rzymem. Przecież za czasów Rzymu na terenie Europy kontynentalnej nic nie było oprócz prapuszczy i pałętających się wszędzie koczowników. Rzym został doszczętnie zniszczony. Jakim cudem ludy europejskie miałyby być kontynuatorami Rzymu, rozwijając jego osiągnięcia? Cesarstwo Bizantyńskie zamknęło się w raz ze swoją „rzymskością” na wschodzie i odgrodziło murem (po kilku próbach restauracji imperium). Dopiero upadek Konstantynopola i transport starożytnych dzieł do Europy dał początek odrodzeniu myśli antycznej. Oczywiście, na zachodzie też pojawili się „spadkobiercy” Rzymu vide Karol wielki (czy jego wnuki i prawnuki w Niemczech), co poskutkowało m.in popularyzacją łaciny która stała się ogólnoeuropejskim językiem nauki i dyplomacji czy powstawaniem szkół przyklasztornych. „To, że miejsce nazywa się uniwersytet nie znaczy, że czegoś naprawdę uczy”—>Myślę, że czegoś tam jednak uczono. Chociażby prawa, które było kluczowe z powodu kształtowania się państwowości. Parząc na Francję/Niemcy/Anglię w V. wieku i w XV wieku widać ogromną przepaść. Ale tak, zgadza się że tempo rozwoju od czasu rewolucji przemysłowej jest nieporównywalnie wielkie.