Technika IchimokuGiełda, podróże i książki oczami inwestora :-)

Druk zaplanowany jest na wrzesień, także czas na kolejny fragment książki. Tym razem Andrew Freshet… sami zobaczcie 🙂

_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ #4 _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _

Na prawo od niego siedział lekko łysiejący mężczyzna w średnim wieku, ubrany w pasiasty, rozciągnięty sweter. Sącząc powoli swoje piwo, powtarzał chrapliwym głosem:

– Co ja teraz żonie powiem? Co jej powiem? Co powiem?

Nikt z obecnych nie wiedział, że gość nie ma już żony od ponad siedmiu miesięcy.

– Wszystko tak pięknie się układało – bełkotał pod nosem. – Jak mogłem to zaprzepaścić? Od samego początku byłem dla niej ciężarem.

Pięć lat temu wraz z małżonką wybrali dla siebie przestronne mieszkanie, by móc w komfortowych warunkach wychować co najmniej trójkę potomstwa, o które zamierzali się niebawem starać. W ciągu dwóch tygodni miał przylecieć z Londynu właściciel, by podpisać umowę.

Pieniądze były na ich wspólnym rachunku, którego nie używali na co dzień. Stanowiło to dla niego pokusę. Pod wpływem impulsu, widząc w internecie reklamy łatwego zarobku na galopującej giełdzie, bez pytania współmałżonki przelał wszystko na rachunek brokerski i zaczął spekulować na wysoce ryzykownych instrumentach finansowych. Chciał zrobić żonie niespodziankę.

Pierwszy zakup okazał się udany, ale zamiast niczym wytrawny pokerzysta odejść od stołu z zarobkiem, wpadł w trans i nieustannie coś kupował. Im więcej kupował, tym więcej tracił. Im więcej tracił, tym większe kwoty zaczął ryzykować. W przeciągu dwóch dni utracił połowę pieniędzy. Czy go to zniechęciło! Ależ skąd! Pod koniec tygodnia zostało mu jedynie osiemset dolarów i jedenaście centów. Wtedy przestał i wypłacił całość. Nazajutrz za wszystko kupił losy na loterii. Niestety nie trafił. Roztrwonił wszystko, co żona dostała w spadku po ciotce oraz ich własne oszczędności. Nie przyznał się aż do dnia, kiedy po podpisaniu umowy zakupu nieruchomości trzeba było zapłacić ustaloną kwotę. Kobieta zrobiła mu taką awanturę, że sąsiedzi wezwali policję. Dostał nauczkę i powinien był wyciągnąć z niej wnioski, ale nic z tego.

Żona mu wybaczyła, pospłacała jego długi, które przy okazji wyszły na jaw i zmusiła do terapii w zamkniętym ośrodku dla hazardzistów. Poszedł tam niechętnie, ale trafił na niesamowitych ludzi, którzy wyciągnęli do niego pomocną dłoń. Dzięki temu przez trzy lata ani razu nie uległ pokusie gry. W międzyczasie urodził mu się syn. Rok później na świat przyszła córka. Wiedli udane życie. Awansował w pracy, zaczął zarabiać coraz więcej i nie zauważył, kiedy poprzez niewinne inwestowanie nadwyżek, znów wpadł w pułapkę hazardu. Nieustannie musiał obserwować notowania giełdowe, bez względu na to, czy był w danym momencie w toalecie, teatrze, czy prowadził samochód na autostradzie. W dni wolne od sesji giełdowych nie potrafił znaleźć sobie miejsca. To stało się jego obsesją.

– Co ja teraz żonie powiem? Co ja teraz żonie powiem?

Freshet w końcu nie wytrzymał. Na trzeźwo nie był w stanie tego słuchać, wziął więc solidnego łyka piwa i zapytał:

– O co ci, chłopie, chodzi? Czemu nie wiesz co jej powiedzieć? Dzwoń do niej i mów cokolwiek.

– Co? Aaa – westchnął i machnął ręką, orientując się, że mimowolnie wypowiadał swoje pytania na głos. – Nieważne.

– Jestem Andrew.

Freshet przysunął się bliżej i wyciągnął dłoń na powitanie.

– A ja Rawsky. Znaczy Bob. Bob Rawsky. Postawisz mi piwo? Jestem spłukany, a mój kufel już prawie pusty. Zobacz, o tu. Widać dno.

– Jak się spłukałeś? – zapytał Freshet.

– Pieprzony pech i tyle. Dwa dni temu przelali mi wypłatę. Już nic nie zostało. Przeklęte kasyno na Wall Street!

– Z giełdą nie ma żartów. To żarłoczna bestia. Pchasz się w jej paszczę bez przygotowania, to połknie cię, przeżuje i wypluje resztki.

Bob opowiedział, jak od wielu tygodni obstawia spadki jednego z producentów aut elektrycznych, a kurs jakby chciał mu zrobić na złość, cały czas podąża w przeciwnym kierunku. Dla niego było niezrozumiałe jak moda na te samochody może generować takie wzrosty.

– Mówię ci, następnym razem na pewno mi się uda. W końcu spadną. Każdy lubi warkot silnika. Elektryki się nie przyjmą. Wiem to.

Rawsky opróżnił kufel do dna i poprosił przechodzącego kelnera o kolejny, dodając, by dopisano go do rachunku kolegi. Freshet kiwnął tylko głową do kelnera. Parę dolarów w jedną, czy drugą stronę nie stanowiło dla niego różnicy.

– Wydaje mi się – Andrew stuknął lekko jego kufel swoim – że za bardzo uparłeś się na te spadki.

– Nieee. To zaraz rąbnie w dół. Zobaczysz.

– Uparłeś się i tyle.

– Intuicja mi to mówi. Teraz będzie spadać.

– Pomyśl, że jedziesz na biwak w trakcie suszy. Nachodzi cię chęć popływania w rzece, ale jej koryto jest puste. Choćbyś nie wiem jak się uparł, nie popływasz. Zapamiętaj to.

– Ja nie popełniam błędów, to giełdy szaleją – prychnął Bob.