Technika IchimokuGiełda, podróże i książki oczami inwestora :-)

Miniony tydzień dla naszego flagowego indeksu upłynął pod znakiem najpierw małej euforii, a potem strachu. Kto kupował przypadkowe walory na przysłowiowego „czuja” np. w kwietniu, sam widzi jak jest.

Na giełdzie bardzo ważne jest wiedzieć kiedy grać, a kiedy zrobić sobie przerwę. Zapewne stali Czytelnicy doskonale pamiętają, że na wiele tygodni zrobiłem sobie od niej odpoczynek. Po co się szarpać z rynkiem, kiedy na wykresach nie ma nic sensownego? Nie ma sensu. Do gry powróciłem niedawno, o czym też była mowa we wpisie z 19 czerwca.

Po prostu na połów wyrusza się, gdy łowisko jest atrakcyjne, a nie gdy zapełnione niezliczoną ilością przepełnionych łódek. Łowisko zapchane łódkami to okres na giełdzie, gdy każdy już nakupił i liczy, że będzie rosło, zapominając, że skoro prawie wszyscy już nakupili, to kto niby będzie kupować od nich po wyższych cenach, by windować kurs?

Kto jeszcze nie przeczytał książki o losach Andrew Fresheta, nowojorskiego bankiera, niech to nadrobi, by nie popełniać błędów, których można było uniknąć.

Na giełdzie trzeba postępować z głową. Trzeba wiedzieć kiedy odpuścić, a kiedy skupić się na perełkach, bo nawet na spadkowym rynku trafiają się perełki. Rynek rozchwiany, a np. ujawniony na blogu CPS się tym nie przejmuje. Dlatego tak ważna jest umiejętność odsiewania ziaren od plew.

Ważne jest też wiedzieć, które walory warto trzymać dłużej, a które muszą mieć precyzyjnie wyliczone miejsce na sprzedaż (TP – target point/take profit etc.) i pozbywamy się ich bez mrugnięcia okiem.

O tym wszystkim decydują niuanse wynikające z doświadczenia. Takie niuanse omówię niebawem w Katowicach, a tydzień później w Warszawie. Pokażę czynniki, które sprawiły, że CPS od razu wpadł mi w oko. Omówimy wieloetapową selekcję i wzór, którego używam do obliczania miejsca na zamknięcie całej pozycji (TP) dla walorów, które zaliczają się do grupy „wykorzystać wzrost i uciekać”.

Na giełdzie nie można być wszędzie, trzeba wiedzieć co wybrać i unikać tłumów.

Tak samo z wyjazdami. Lepiej się odpoczywa, gdy nie trzeba walczyć o każdy skrawek plaży, stać w długiej kolejce po lody czy do toalety. Dlatego w wakacyjne weekendy odpuszczam największe turystyczne atrakcje, by też nie robić dodatkowego tłoku tym, którzy nie mogą sobie pozwolić na wolne w środku tygodnia. Plusem tej sytuacji jest to, że mam dwa weekendy w lipcu na podzielenie się swoją wędką. 😀

Kto ciekaw jak wyłapywać takie walory jak CPS, gdzie ustawiać SL, jak je klasyfikować (mieć wiedzę, czy to zagranie na dłuży czas czy na szybkie zabranie zysku), wie gdzie mnie znaleźć. 🙂 To będą zapewne ostatnie tegoroczne okazje.

Wiem, że wiele osób ma do mnie żal, że nie przyjeżdżam do Poznania, Gdańska czy Lublina. Nie raz w mailu mi się oberwało, że nie mam rozpiski na pół roku do przodu. Rozumiem i przepraszam za to, że to się nie zmieni. Szkolenia powstają spontanicznie i jest to dla mnie ciekawe hobby, gdzie mogę spotkać fajnych ludzi o podobnych – giełdowych zainteresowaniach. Na pierwszym miejscu zawsze jest jednak czas dla rodziny, a robienie dłuższych terminów oznaczałoby, że np. przepadnie mi występ dziecka, który pojawi się niespodziewanie, a tego bym sobie nie darował. Czas to najcenniejsze aktywo. Jestem już za stary, by odkładać wszystko na później. Za niedługo dzieci wyrosną i już nie pojeżdżę z nimi na rolkach, nie pochlapiemy się na basenie, nie zrobimy wspólnie kolejnej bajki. Także przepraszam, jeśli nie spełniam kogoś oczekiwań, ale kolejne terminy są niestety mało prawdopodobne, bo nie dam rady – jest jeszcze tyle rzeczy do zrobienia. Szanuję każdego kto ma odmienne zdanie, ale swojego nie zmienię. 🙂

Pozdrawiam wszystkich fanów giełdowego rzemiosła i życzę owocnych łowów. 🙂