Technika IchimokuGiełda, podróże i książki oczami inwestora :-)

Długo nic nie pisałem, bo w sumie zrobiłem sobie dłuższy odpoczynek od wykresów, który pewnie potrwa jeszcze trochę, bo wypadałoby jeszcze na narty wyskoczyć zanim stoki zostaną oblężone, a poza tym dziś właśnie zakończyła się kwarantanna młodego, podczas której po odrobieniu lekcji szaleliśmy w domu na całego. Z przerwami oczywiście na strojenie choinki czy dekorację pierniczków. 🙂

Idealny odpoczynek po ostatniej premierze książki, do której przygotowania mocno mnie wymęczyły.

Nie ma drogi na skróty, było siedzenie do późnej nocy i wstawanie o wczesnych godzinnych porannych, by dopiąć wszystko na ostatni guzik.

Na szczęście radość dzieci to rzecz bezcenna i jak zaczęły pojawiać się pierwsze opinie na Instagramie, to satysfakcja była ogromna.

🙂

O premierze zrobię jeszcze wpis jak znajdę chwilę, bo działo się naprawdę wiele. Pokażę może tylko tort. 🙂

A skupię się teraz na pewnym prezencie, który dostałem od Maćka – zaprzyjaźnionego multimilionera, inwestora rynku nieruchomości i giełdowego (a właściwie od całej jego rodziny) z okazji premiery najnowszej książki.

Wiecie jak to jest jak ktoś się kumpluje z wami bo chce tylko szeroko pojęte korzyści z danej znajomości? Jeśli nie, to macie szczęście. 🙂 Do mnie w trakcie mojej przygody giełdowej przypałętała się cała chmara fałszywych znajomych i zanim nauczyłem się ich rozróżniać, zapłaciłem spore frycowe. Często w padałem w pułapki, że ktoś mnie zaprasza, bym go odwiedził, a na miejscu czułem się jakbym przyjechał do obozu pracy, a nie w odwiedziny. „Marku zerkniesz na ten walor?”, „Marku trzymałbyś?”, „Marku do ilu to wzrośnie?” itd.

Wróćmy do Maćka. Znamy się jakąś dekadę czy dłużej. Znał moją żonę, kiedy jeszcze nie wiedziałem czy zostanie moją żoną. Tak jakoś z czasem wyszło, że go jakąś rybą tu i ówdzie obdzieliłem. No przyjaźnimy się w końcu.

Ale wraz ze stopniowym przechodzeniem na giełdową emeryturę (naturalna kolej rzeczy, bo pieniądze nie są nigdy celem samym w sobie, tylko środkiem do celu, a kolekcjonowanie aż do śmierci kolejnych cyfr na koncie jest bez sensu) odciąłem wszystkich znajomych od ryb, bo takie zawracanie głowy za bardzo mnie męczyło. Większość z nich po zabraniu ryb jakby nagle „wyparowała”, albo jak ja coś chciałem np. by mi napisali swoje odczucia o powieści „Wiele do stracenia” i co z niej wyłapali, to nikt z tych tzw. „przyjaciół” nie miał czasu, by napisać choćby kilka zdań. Typowa jednokierunkowa znajomość, kręcili się jak sępy, kiedy mieli naiwniaka do dojenia. 🙂 🙂 🙂 Po latach już się na to nie nabieram, ale co się nerwów straciło na farbowanych lisach, to nie wie ten, kto nie musiał się z takimi lisami użerać. 🙂

Wracając do multimilionera Maćka, po tym jak mu powiedziałem, że zbliża się już czas na moją giełdową emeryturę, stopniowo zamykamy pewne sprawy i kolejnych ryb już niebawem nie będzie, dalej pozostał Przyjacielem. Prawdziwym Przyjacielem. Nie uciął kontaktu. Dalej się odwiedzamy. Nie opuścił też uroczystej imprezy premierowej dla bajki o zamkach, a do tego przyniósł mi nadzwyczajny prezent. Jako osoba, która ma wszystko co jest jej potrzebne, bo nie interesują mnie szpanerskie samochody czy gadżety na pokaz, jestem trudnym przypadkiem, by trafić z prezentem. A Maciek trafił.

Zamówił dla mnie intencje mszalne w Betlejem. 🙂 Aż z godzinę dochodziłem do siebie jak w domu rozpakowałem kopertę od niego. 🙂 Dzięki Maćku! Dzięki całej rodzinie!